1 month in Lund

เผลอแป๊บเดียวเวลาที่ลุนด์เดินผ่านมาเป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้ว


ผมมาอยู่ที่ลุนด์เดือนหนึ่งแล้วหรือนี่ ใจหนึ่งก็ว่ามันเร็วจัง แต่อีกใจหนึ่งก็ว่าเวลามันเดินช้าจริงๆ เลยนะ


เมื่อเดือนที่แล้วจำได้ว่าผมออกเดินทางจากประเทศไทยคืนวันที่ 23 แล้วไปอยู่ที่โคเปนเฮเกนมาคืนหนึ่ง ก่อนที่จะเดินทางต่อมาที่ลุนด์ในวันที่ 25 สิงหาคม


ถ้าถามผมว่าผ่านไปแล้วหนึ่งเดือนในการอยู่นอกประเทศไทย มีอะไรเกิดขึ้นกับผมบ้าง ผมเปลี่ยนแปลงอะไรไปบ้าง ผมคงตอบได้ว่าเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นกับผมในช่วงการใช้ชีวิตลำพังในต่างแดนของผม ทุกเรื่องราวที่ผ่านมาน่าจดจำ เพียงแต่บางเรื่องราวมันน่าจดจำไว้เป็นบทเรียนสิไม่ว่า เอาเป็นว่าผมจะบอกให้เป็นเรื่องๆ เท่าที่เวลาจะอำนวย และเท่าที่จำได้แล้วกันนะ

ผมเรียนรู้ว่า

• การเดินทางในโลกนี้เพียงลำพังนั้น มันไม่ได้ยาก หากแต่เราต้องไม่ทำตัวแปลกแยกกับที่ที่เรามาเยือน
• การเดินทางที่ดูเหมือนยาวนาน กลับสั้นเพียงเพราะการมีเพื่อนร่วมเดินทางที่ดี
• การใช้ชีวิตต่างแดน ก็เป็นเหมือนปกติชีวิตเราแหละ ไม่ต่างกันเลย หากแต่เปลี่ยนที่กินที่นอนเท่านั้นเอง
• การอยู่ต่างประเทศที่ว่าทำให้เราโตขึ้นนั้น คงจะหมายถึงการโตในแง่ที่เราสามารถจัดการเรื่องราวต่างๆ ด้วยตัวเองกระมัง
• เด็กนอก แล้วไง ก็ไม่ได้ดีเด่จากคนทั่วไปนี่นา
• ข้าวสารเท่านั้นที่ผมต้องการ อย่าเอาขนมปังกะนมมาแลกกับข้าวสาร ผมไม่ให้ แล้วก็ดีใจที่ตัดสินใจเอาหม้อหุงข้าวมาด้วย
• ทำไมข้าวญี่ปุ่นมันถูกกว่าข้าวไทย
• อยู่เมืองไทยแสนสบาย อยากกินอะไรก็ได้ ผมเข้าใจแล้วว่าคนพูดรู้สึกยังไง
• ฝรั่งหัวทอง มันไม่ได้ฉลาด หรือดีเด่อะไรกว่าคนหัวดำหรอกครับ ผมยืนยันได้
• ภาษาอังกฤษนี่สำคัญแฮะ
• ยังไง๊ยังไง ผมก็ชอบนอนแอร์มากกว่าฮีตเตอร์หรือเรดิเอเตอร์
• ผมเดินมากจนขาแข็งแล้วอ่ะ แค่เดือนเดียวเอง
• ระยะทางทำให้ผมเข้าใจความหมายของคำว่าคิดถึงได้ดีขึ้น
• ไม่รู้เป็นไร อยู่เมืองนอกท้องผมร้องบ๊อยบ่อย เหมือนกินเข้าไปมันไม่อยู่ท้องเลย
• เพื่อนต่างแดนมันมีทั้งดีและไม่ดีแหละ บางทีคนผิวสีกลับมีจิตใจดีกว่าผิวขาวเสียหลายโขนะ
• ของมือสองเมืองนอกมันถูกดีเน๊อะ ว่ามั๊ย

ว่าไปมาก็ได้มาเยอะเหมือนกันแฮะ เอาแค่นี้ก่อน ไว้วันหลังจะสาธยายในรายละเอียดให้ฟังอีกทีแล้วกันเน้อ