Tuesday 15 June 2010

Sverige: Counting down

เวลาเกือบสองปีในเมืองลุนด์ประเทศสวีเดน ของผมเริ่มนับถอยหลังลงเรื่อยๆ จนกระทั่งวันนี้ เวลาที่นี่ของผมเริ่มเหลือสั้นลงเรื่อยๆ และในทางกลับกันจุดหมายใหม่คือประเทศไทยเริ่มสว่างขึ้นเรื่อยๆ.....

ภาพจำมากมายที่เกิดขึ้นตลอดสองปีในสวีเดน และประเทศต่างๆ ในยุโรป ช่วยเติมเต็มให้ความทรงจำของผมในครั้งที่อยู่ที่นี่แจ่มชัดขึ้น ประสบการณ์ มิตรภาพ และความทรงจำดีๆ มากมายเกิดขึ้นที่นี่ หากทว่าผมจะนำกลับไปด้วย เพื่อย้ำนึกเมื่อคิดถึงที่นี่

หากจะย้อนภาพกลับไปวันแรกในการเดินทางมาเรียนที่สวีเดน ผมจำความรู้สึกนั้นได้ดี การเดินทางไกลมากเพียงลำพังครั้งแรกของผม แม้จะรู้สึกหวั่นอยู่บ้างที่รู้ทั้งรู้ว่าหนทางข้างหน้าไม่ได้ง่ายเลย แต่เมื่อตัดสินใจแล้วผมก็ต้องเดินต่อไปข้างหน้า

คืนวันที่ 22 สิงหาคม 2008 ท่ามกลางญาติพี่น้องที่สนามบินที่มีความปรารถนาดี และมาส่งผม ผมจำบรรยากาศวันนั้นได้ดี โดยเฉพาะเมื่อถึงเวลาที่ผมต้องเข้าไปด้านในแล้ว ตอนนั้นผมคิดเพียงอย่างเดียวเท่านั้น คือ "ผมได้ตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ผมก็จะต้องเดินต่อไป ผมหันหลังกลับไม่ได้ ผมต้องเดินหน้าต่อไป" แล้วผมก็เดินเข้าไปภายในโดยไม่ได้เหลียวหลังกลับมามอง เพื่อให้เกิดห่วงอีกเลย

จากวันนั้น ผ่านมาเกือบสองปี ผมได้ทำตามความฝันของผมจนสำเร็จแล้ว สามารถเอาปริญญากลับบ้านไปฝากพ่อแม่ พี่น้องและญาติๆ ได้สำเร็จ

สองปีที่ผ่านมามีความทรงจำดีๆมากมายเกิดขึ้นกับผม

  • ความรัก และปรารถนาดี ที่ผมรับรู้และสัมผัสมันได้ จากครอบครัวของผม อาปา อาม้า และพี่ๆ ของผม ที่ต่างปรารถนาดีและเดินทางมาส่งและเป็นกำลังใจให้ผม ตั้งแต่วันแรกของการเดินทางไกลครั้งนี้ ถ้อยคำอวยพรที่เปล่งออกมาก ผมรับรู้ได้ถึงความรักและความปรารถนาดีเหล่านั้น
  • ความคิดถึง.....นับจากวันนั้น ผมได้ห่างจากครอบครัวที่ผมรัก คนที่ผมรัก และคนที่รักผมโดยระยะทาง มันทำให้ผมรู้ได้ว่า ความคิดถึงมันคืออะไร
  • มิตรภาพ เป็นสิ่งแรกที่ผมได้รับ ตั้งแต่เดินเข้ามารอขึ้นเครื่องๆ น้องๆ หลายคนที่เดินทางในคืนวันนั้น ได้เข้ามาสร้างมิตรภาพที่งดงามกับผม ตลอดปีแรกของการใช้ชีวิตที่นี่ อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่า ชีวิตของผมที่ลุนด์อย่างน้อยในปีแรก ผมก็ได้ได้โดดเดี่ยวที่นี่
  • มิตรภาพในต่างแดน ผมได้รับมาอย่างต่อเนื่องจากผู้คนที่นี่ ไม่ว่าจะจากคนไทยที่ใช้ชีวิตที่สวีเดนก็ดี ชาวสวีเดนเองก็ดี หรือแม้แต่บรรดาเพื่อนๆ ที่ต่างคนต่างมาจากหลากหลายที่ ทุกคนต่างสร้างมิตรภาพที่สวยงามและน่าจดจำแก่ผม ทำให้ผมรู้ว่า ผมไม่ได้อยู่เพียงลำพังที่นี่
  • ภาพประทับใจ และประสบการณ์มากมายเกิดขึ้นกับผมที่นี่ การเดินทางตลอดสองปีทำให้ผมแกร่งขึ้นกว่าเดิม ทำให้ผมเข้าใจโลกมากว่าเดิม และที่สำคัญทำให้ผมเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นกว่าเดิม
เกือบสองปีแล้วที่ทุกอย่างเกิดขึ้น และเวลานี้กำลังนับถอยหลังลงเรื่อยๆ ณ เวลานี้มันยังคงเป็นปัจจุบัน หากแต่อีกไม่นานมันจะเป็นอดีตที่น่าจดจำ และผมจะจดจำมันไว้ตลอดไป




Wednesday 9 June 2010

Graduated

และแล้วก็จบแล้วครับสำหรับการเรียนที่สวีเดน ผมไม่ได้เข้ามาเล่าเรื่องราวต่างๆ เป็นเวลานานพอควร เพราะว่ามีเรื่องราวที่ต้องดำเนินการมากมาย ทั้งเรื่องของการสอบวิทยานิพนธ์ การ oppose วิทยานิพนธ์ แล้วก็งานรับปริญญา


สำหรับการไปออพโพส ผมได้ไปค้านวิทยาพิพนธ์ของเพื่อนสนิทของผมเอง ล็อตต้า ซึ่งเขียนเกี่ยวกับสิืทธิของชาวซอมิ ชนพื้นเมืองของประเทศสวีเดน ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี

การสอบวิทยานิพนธ์ของผม ก็ผ่านไปได้ด้วยดี แม้ว่าแดนนี่จะเจอปัญหามาไม่ได้ในนาทีสุดท้ายก็ตาม การออพโฟสโดยโยฮัน ก็เป็นไปโดยราบรื่นครับ

จากนั้นสองวันต่อมาก็ถึงงานวันรับปริญญา ซึ่งเป็นวันสุดท้ายกับการเจอเพื่อนๆ ทุกคน (ส่วนใหญ่) ของชั้นปี

นี่ก็ผ่านมาอาทิตย์นึงแล้วหลังวันรับปริญญา ทุกอย่างเร็วมาก ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี

เกือบสองปีในสวีเดน ผมรู้สึกได้ว่าผมเป็นคนโดยสมบูรณ์แล้วครับ

อยากของคุณเพื่อนๆ ทุกคนที่ร่มแชร์ประสบการณ์ร่วมกัน อาจารย์ทุกท่านที่ทำให้ผมเข้าใจว่าหากผมอยากทำอาชีพนี้ต่อไป ผมต้องใช้ความพยายามมากทีเดียวในการจะเป็นอาจารย์ที่ได้ชื่อว่า อาจารย์ที่ดี ขอบคุณมหาวิทยาลัยลุนด์แห่งนี้ที่ทำให้ผมภาคภูมิใจในการเป็นส่วนหนึ่งของ Juridicum และต้องขอบคุณสบอนเซอร์สำคัญในการเรียนของผมที่นอกเหนือกว่าครอบครัว คือ Raoul Wallenberg Institute และ SIDA สำหรับค่าใช้จ่ายที่ช่วยให้ผมดำรงชีพในสวีเดนอย่างไม่ลำบาก

ขอบคุณจริงๆ