เป็นเวลา 7 คืน ที่ผมได้ใช้เวลาอยู่ในโรงแรมรถไฟเล็กๆ แคบๆ อับๆ ถือเป็นประสบการณ์ที่ไม่สามารถหาจากที่ไหนได้อีกแล้วตั้งแต่วันแรกที่ Check in การรอแถวกว่า 2 ชั่วโมงเพื่อการได้ห้องนอนสักหนึ่งห้อง บนพื้นที่อันจำกัด ท่ามกลางแขกที่จะเข้าพักจำนวนมาก แทบทำให้ผมอยากจะไปนอนโรงแรมไฮโซ เสียให้หมดเรื่องไป
roommate ที่ผ่านเข้ามาอย่าไม่ซ้ำหน้า มีเรื่องให้จดจำ และไม่อยากจดจำมากมาย จำได้ว่าคืนแรก เป็นน้องเด็กคนนึง น่าจะเรียนปริญญาตรีนี่แหละ ก็โอเค เงียบๆ ไม่มีไรมาก คืนที่สอง ผมย้ายมานอนเตียงล่างคนเดียวดีไป เพราะคืนนี้ไม่มีเพื่อร่วมห้อง คืนที่สามเป็นสามีภาริยา นักเดินทาง มีมิตรภาพดีมาก คืนที่สี่ก็นอนคนเดียวแกที สบายดี
คืนที่ห้านี่นะซิที่มีเรื่อง เพราะมีรูมเมทสันดานเสียมาร่วมห้อง ไหนจะเมามา ตดในห้อง แล้วยังมาค้นกระเป๋าผมหาเงินในกางเกงยีนส์ที่แขวนอยู่ เลวมากๆ แล้วก็มีอีกคนเป็นเด็กนักเรียนชาวสวีเดน
คืนที่หกผมนอนคนเดียวสบายไป ต่อด้วยคืนที่เจ็ดมีเพื่อร่วมห้องมาอีกสองคน แต่ไม่ได้คุยอะไรกันมากหรอก แค่ไฮ่ไฮ้ ตามเรื่องตามราวเท่านั้นเอง
จวบจนวันนี้ที่ผมได้ย้ายออกมาจาก Train Hostel แล้ว ผมว่ามันก็ไม่ได้เลวร้ายนักหรอก ผมไม่อยากเอาความเลวของคนคนเดียว มาทำลายความทรงจำดีๆ ในโรงแรมรถไฟของผม
STF VH Target (The Train Hostel i Lund): http://www.train hostel.com
No comments:
Post a Comment