วันนี้เป็นวันพ่อแห่งชาติครับ สุขสันต์วันพ่อครับทุกคน โดยเฉพาะพ่อของผม ปีนี้ก็ขอให้ท่านมีสุขภาพที่สมบูรณ์แข็งแรงตามวัยครับ
พอดีเป็นโอกาสวันพ่อ วันนี้ก็เลยอยากเขียนอะไรเกี่ยวกับพ่อของผมเสียหน่อย
เมื่อวันอังคารได้ดูรายการตีสิบ ช่วงคลิปที่นำเสนอคลิปชื่อว่า "พ่อครับ" หลายคนที่ดูอาจจะมีความรู้สึกจุกเหมือนผม เพราะว่ามันสะท้อนความเป็นจริงในสังคมออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบเลยก็ว่าได้
ผมเลยอยากให้ทุกคนที่ได้ดู ใช้เวลาสักนิด เพื่อคิดถึงตัวเองว่าเคยกระทำอะไรในลักษณะนี้บ้างหรือไม่ อย่างน้อยหากคิดได้ว่าเคยทำแล้ว ก็หวังว่าจะได้คิดและแก้ไขกันบ้างนะครับ
"พ่อ" สำรับผมนั้น เป็นคำที่ยิ่งใหญ่นะครับ เพราะไม่ใช่เพียงเป็นผู้ที่ให้กำเนิด
ผมเติบโตขึ้นมาโดยการดูแลเอาใจใส่อย่างดีจากพ่อและแม่ของผม หลายคนอาจพูดกันว่าพ่อแม่คือผูให้กำเนิด ที่สำหรับผมแล้วทั้งสองท่านไม่ใช่เป็นเพียงผู้ให้กำเนิด หากแต่เป็นผู้สร้างชีวิต และช่วยประคับประคองให้ชีวิตของผมเติบโตขึ้นมาจนถึงวันนี้ จากวันที่ผมเองไม่สามารถแม่แต่จะยกหัวขึ้นมามองโลกใบนี้ได้ด้วยตนเอง ต้องอาศัยแขนของทั้งสองท่านประคอง จนวันนี้ที่ผมสามารถยืนมองโลกนี้ได้ด้วยตนเองอย่างเต็มภาคภูมิ แต่ทั้งสองท่านก็ยังคงยืนอยู่ข้างๆ เฝ้ามองลูกคนนี้ตลอดเวลา
พ่อแม่ปรารถนาดีต่อเรา เป็นห่วงเป็นใยและคอยเฝ้าดูประคับประคองเราตลอดมาตั้งแต่เด็กจนทุกวันนี้ แต่พอเราโตขึ้น เริ่มคิกว่าสามารถยืนหยัดได้ด้วยตนเองไม่จำเป็นต้องอาศัยร่มเงา หรือความช่วยเหลือจากพ่อแม่ อีกต่อไป หลายคนกลับมองว่าสิ่งที่ท่านทำให้คุณมาตั้งแต่เด็กอย่างต่อเนื่อง มา ณ วันนี้มันกลายเป็นสิ่งที่น่ารำคาญไปเสียนี่.... ในทางกลับกัน หากพ่อแม่คิดเหมือนคุณว่าการดูแลคุณเป็นเรื่องน่าเบื่อน่ารำคาญ มันคงจะมีวันที่คุณจะได้มายืนเชิดหน้าชูคอแกร่งกล้าอย่างทุกวันนี้หรอก
ยิ่งชีวิตวัยรุ่นด้วยแล้ว เป็นช่วงวัยหนึ่งที่ทุกคนอาจมองข้ามคนที่ยืนมองอยู่ข้างๆ คนที่นั่งรออยู่ที่บ้านทุกวันหลังเรียนเสร็จ หากแต่กลับไปให้ความสำคัญกับเพื่อน แฟน หรือใครก็ไม่รู้ที่ไม่เคยแม้แต่จะเอื้อมมือมาประครองเราตอนที่เราล้มเมื่อเริ่มหัดเดิน......
ผมเองก็เคยมองข้ามสิ่งเล็กๆ ที่มันมีความหมายใหญ่หลวงนี้ไปเช่นกัน หากแต่ยังดีว่า วันนี้ผมได้กลับมามองและได้ให้ความสำคัญอย่างมากกับสิ่งที่ครั้งหนึ่งผมเคยมองข้ามไปและจากวันนั้นผมได้ปฏิญาณกับตัวเองไว้ว่า นับจากนี้ชีวิตทั้งหมดที่เหลือของผม ผมจะทำทุกอย่างอย่างเต็มที่เพื่อพ่อแม่ และครอบครัวของผม
จนทุกวันนี้ ผมยังคงเดินตามคำปฏิญาณนั้นเรื่อยมา และอยากบอกว่าผมรักอาปา อาม้า นะครับ และก็คิดถึงทุกคนมากด้วย
No comments:
Post a Comment