คนไร้งาน

วันนี้เป็นวันแรกของการไม่ต้องทำงาน หลังจากการทำงานอย่างต่อเนื่องนับจากเรียนจบ เป็นเวลา 5 ปี 11 เดือน พอดิบพอดี


ความรู้สึก ก็มีหวิวๆ บ้าง ว่าทุกวันต้องตื่นแต่เช้าทำกิจวัตรประจำวันแล้วก็ออกไปทำงาน มีแอบโดดบ้าง สายบ้างก็เป็นรสชาติของชีวิตการทำงาน แต่อย่างน้อยผมก็รู้ว่าแต่ละวันมีงานรออยู่เพื่อให้ผมไปสะสาง


ดังนั้นวันนี้จึงรู้สึกเบาหวิวๆ ยังไงก็ไม่รู้


แต่ก็อย่างว่าแหละนะ เราต้องทำความเคยชินประปรับกิจวัตรประจำวันของเราเสียใหม่ เพราะเหตุผลหนึ่งก็คือ เราเคยชินกับสิ่งเดิมๆ มากเกินไป การลองหากิจกรรมใหม่ๆ ทำบ้าง คงจะทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น


แถมนี่ยังคงมีการรอคอย และอุปสรรคอีกหลายอย่างรออยู่ ทั้งวีซ่า ตั๋ว ที่พัก และการเดินทางครั้งใหม่ที่ใกล้ถึงเวลาแห่งการเริ่มต้นแล้ว อีกไม่เกิน 24 วัน สิ่งใหม่ๆ ที่คอยให้ผมได้รับรู้และสัมผัส



อีกไม่นานแล้วครับ ร่วมเอาใจช่วยผมด้วยนะครับทุกคน