ผ่านวันแม่มาหนึ่งวันแล้วครับ แต่เพิ่งมีโอกาสมาเขียนเกี่ยวกับวันแม่ในปีนี้ของผมปีนี้ต่างไปจากปีที่แล้่ว เพราะวันแม่เมื่อปีที่แล้วผมอยู่ที่เยอรมนี กับออสเตรีย เพื่อไปเรียนซัมเมอร์ที่นั่นครับ แต่ปีนี้ผมกลับมาอยู่ที่บ้านของผม ที่นี่ ในประเทศไทย ที่ซึ่งแม่ของผมอยู่ แต่ทั้งนี้ผมก็ไม่ได้อยู่กับแม่ผมในวันแม่อยู่ดี เพราะทุกวันแม่ แม่ผมต้องเดินทางไปทำบุญที่จังหวัดกาฬสินธุ์ และปีนี้ก็เป็นเช่นเดียวกัน
ดังนั้น การแสดงออกของผมในปีนี้กับปีที่แล้วจึงไม่ได้ต่างออกไป นั่นก็คือการโทรศัพท์ไปสวัสดีวันแม่ครับ เช่นที่เคยทำทุกปี ซึ่งต้องใช้ความพยายามมากเช่นทุกปี เพราะที่กาฬสินธุ์ โทรศัพท์ไม่ค่อยมีสัญญาณ ต้องโทรหลายครั้งกว่าจะได้คุยกันก็บ่ายโน่นแหละ
อีกตอนคุยสัญญาณก็กระตุกทำให้เสียงขาดๆ หายๆ เปรียบเสมือนมีอุปสรรคมาขัดขวางเสียนี่กระไร เฮ้อ... สรุปเลยคุยกันได้ไม่กี่ประโยค สัญญาณก็หายไป
แต่ก็นะ ความสำคัญอย่างแรกคงไม่ใช่ว่าเราได้พูดอะไรมากมายกับแม่ หากแต่คือการระลึกถึงและโทรหาท่านมากกว่า เพราะคำพูดที่เราพูดมันก็เหมือนเดิมทุกครั้งไป หากแต่ความตั้งในในการพูดต่างหากที่มันสำคัญ บางคนอาจบอกว่าวันแม่มันคือทุกวัน ไม่จำเป็นต้องเป็นวันนี้ แต่วันนี้ก็เป็นที่มีค่าเพียงพอในการจะเริ่มทำไม่ใช่หรือครับ ดังนั้นใครยังไม่เคย หรือยังไม่ได้ทำ ก็เริ่มได้แล้วครับ
ทุกคนบอกรักแม่หรือยังครับ
No comments:
Post a Comment