Brake smell

อยู่สวีเดนมาปีครึ่ง เชื่อไหมว่าการเดินทางไปแลปแลนด์ครั้งนี้เป็นการเหยียบสต็อกโฮล์มครั้งแรกของผมเลยนะเนี่ยะ


แถมการมาเหยียบครังแรกของผมนี้ยังเป็นการเหยีบยภายในระยะเวลาอันจำกัดจำเขี่ยอีกต่างหาก เพราะเนื่องจากการนั่งรถไฟจากลุนด์ไปคิรูน่านั้น ผมต้องนั่งรถไฟ X 2000 จากลุนด์ไปสต็อกโฮล์ม แล้วไปเปลี่ยนเป็นรถนอน Nattåg เพื่อเดินทางต่อไปยังคิรูน่า












รูปร่างหน้าตา ทั้งภายนอกและภายในของ X 2000 ก็เป็นดังรูปเนี่ยะครับ ว่าไปมันก็เหมือนๆ กับรถไฟทั่วฟ ไปนะผมว่า แต่หากจะเทียบกับรถไฟที่ประเทศไทยบ้านเราแล้วคงจะเทียบยาก ทั้งสมรรถภาพของหัวรถจักร และรางรถไฟซึ่งที่สวีเดนสร้างด้วยเหล็กคุณภาพสูง ดังนั้นการวิ่งฝ่าลมหนาว ความสะดวกและรวดเร็ว สามารถทำเวลาอย่างรวดเร็วในการวิ่ง ก็คงเป็นจุดขายสำคัญประการหลักของการเดินทางด้วยรถไฟในประเทศนี้



ภายในขบวนก็มีตู้เสบียงด้วยครับ ขายอาหารราคาบวกค่าบริการ ก็ย่อมสูงกว่าทั่วไปเป็นปกติ และมีไมโครเวฟให้สำหรับลูกค้าอุ่นอาหารที่ซื้อด้วยครับ


ส่วนรถนอนที่ผมมาเปลี่ยนขบวนที่สต็อกโฮล์มก็หน้าตาไม่ต่างกันมากหรอก เอาเข้าจริงผมว่ามันนั่งสบายกว่า X2000 เสียอีกนะ








แต่เรื่องที่จะเขียนนี้ไม่ได้เกี่ยวโดยตรงกับรถไฟที่ผมนั่งหรอก แต่มันก็เดี่ยวโดยอ้อมน่ะครับ เรื่องของเรื่องก็คือ ด้วยเวลาอันจำกัดที่ผมต้องย้ายขบวนรถไปจาก X2000 ไปรถนอนกลางคืน ทำให้เราต้องเร่งขบวนกัน เดินทางเปลี่ยนชานชลากันเต็มที่ ด้วยเหตุที่ว่าที่สต็อกโฮล์มเป็นสถานีใหญ่ เราก็ต้องเร่งทำเวลากันน่ะครับ แต่ขณะที่เราเดินลงมาชั้นล่าง เพื่อไปขึ้นด้านบนของอีกฝั่งของสถานี เราก็ต้องเดินผ่านกลิ่นและควันที่ฟุ้งตลบอบอวลไปทั่ว ก็เลยชวนให้สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น นึกว่าจะเกิดวินาศกรรมทำให้เราอดไปแลปแลนด์เสียแล้วนะเนี่ยะ 555


แต่เอาเข้าจริงไอ้กลิ่นและควันที่ฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณด้่kนล่างนั้น ก็คือกลิ่นและควันจากการเบรกของรถไฟที่มาจอดที่สถานีสต็อกโฮล์มนั่นเอง เฮ้อนึกว่าอะไร แต่เอาเข้าจริงมันเป็นมลพิษทางจมูกดีจริง


เล่นเอาเสียตกใจเลย 555