ผมเคยบอกและเคยถามเพื่อนๆ หลายคนว่าเชื่อไหมตั้งแต่ผมมาอยู่ที่นี่ผมยังไม่เคยรู้สึกเหงาเลยแต่ความเหงาได้เข้ามาเยี่ยมเยือนผมแล้วตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมา ชีวิตของผมไม่รู้สึกกระชุ่มกระชวย เบื่อไปหมดเสียทุกสิ่ง แม้ว่าจะพยายามไม่นั่งจมอยู่แต่ในห้อง พยายามทำโน่นนี่ ทำอาหาร หรือไปเดินเล่นบ้าง (เอาจริงๆ ตั้งใจไปเดินเล่นมากกว่าปกติด้วยซ้ำ)
วันนี้เดินไปๆ มาๆ ก็มาเจอหมาโกลเดนท์ของคนสวีเดน เหมือนเคนจิมาก ก็เลยคิดอีกแล้ว 555++
ตอนนี้ผมก็เลยพาลไม่เป็นอันทำอะไรเลย ปล่อยให้เวลาผ่านไปจากนาทีเป็นชั่วโมง จากชั่วโมงเป็นวัน และจากวันมาจนครบสัปดาห์แล้ว
ตอนนี้ในลุนด์ต้นไม่เริ่มผลิใบกันแล้วหลังจากจมอยู่กับความหนาวเย็น เป็นต้นไม้ไร้ใบมานานเกือบ 4 เดือน มันก็เหมือนชีวิตของคนแหละครับ ช่วงไร้ใบก็คือหม่นหมอง ตอนนี้แม้แต่ต้นไม้ยังเริ่มผลิใบแล้ว ผมก็ต้องเริ่มผลิกิ่งก้านความสุขเสียบ้างก็คงจะดี
No comments:
Post a Comment