อากาศโดยทั่วไปในลุนด์ก็เย็นลงเรื่อยๆ แต่โดยทั่วไปก็ยังรับมือไหว นอกจากบางวันจริงๆ ที่ลมมันแรงจนสั่นเลยทีเดียว
ตอนนี้เดินไปไหนมาไหนในเมือง ต้นไม้ก็เริ่มเปลี่ยนสีบ้างเป็นสีเหลือง สีส้ม หรือสีแดง ไปทั้งเมือง ว่าไปก็สวยไปอีกแบบ แต่ถ้าเป็นบ้านเราตอนนี้ผมคงกำลังกุมขมับ เพราะว่าเทศกาลกวาดใบไม้กำลังจะเริ่มในอีกไม่ช้าแล้วตอนนี้ถามว่าผมปรับตัวได้หรือยัง ยังคิดถึงบ้านอยู่หรือเปล่า
แหมตอบไม่ยาก อยู่ที่ไหนก็ไม่สลายเท่าบ้านเรา แต่ทำไงได้ เราอุตส่าห์บินลัดฟ้ามากว่าหมื่นไมล์ หาใช่เพียงเพื่อรู้จักคำว่าคิดถึงบ้านเสียเมื่อไหร่ เอาเป็นว่าผมเริ่มปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่ๆ ได้เกือบดีแล้ว
ดีที่ธรรมดาตอนอยู่เมืองไทยผมชอบที่จะอยู่เงียบๆ คนเดียวตามเนื้อหาเพลงของพี่เบิร์ด มาที่นี่ผมกลับไม่เคยรู้สึกถึงความหมายของคำว่าเหงาเลยนะ จริงๆ
แต่ก็อย่างที่บอก เรามาที่นี่ เพื่อจุดมุ่งหมายสำคัญของเรา เรื่องอื่นมันก็แค่องค์ประกอบ อย่าคิดมาก เดี๋ยวเสียงานใหญ่
ว่าแต่เริ่มด้วยอากาศ ทำไมมันจบอย่างนี้อ่ะ...........
No comments:
Post a Comment