Human Rights

ในช่วงกว่าสองเดือนที่ผ่านมาคำว่าสิทธิมนุษยชนถูกหยิบยกขึ้นมาอ้างอิงและกล่าวถึงบ่อยครั้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในประเทศไทย บ้างก็ว่าถูกละเมิดสิทธิมนุษยชนบ้างหละ บ้างก็ว่าให้เคารพสิทธิมนุษยชนบ้างหละ

ผมไม่บังอาจนำปัญญาอันน้อยนิดของผมไปวิเคราะห์หรอกครับว่าใครผิด ใครละเมิดสิทธิมนุษยชนกันแน่ เพราะมันอาจจะนำไปสู่การวิวาทะกันไม่จบสิ้นเรื่อยไป

แต่ที่วันนี้อยากจะเขียนเรื่องนี้ก็เพราะว่าผมฉุกคิดเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ เลยอยากเอามาเขียนไว้เท่านั้นเอง คิดว่าหากใครผ่านมาอ่าน หรือเห็นก็น่าจะมีประเด็นให้คิดต่อยอดได้บ้างเท่านั้น

ไอ้สิทธิมนุษยชนเนี่ยะ มันคืออะไรหรือ? ตอบง่ายๆ ตามภาษาวิชาการ เขาก็ว่าสิทธิขั้นพื้นฐานของมนุษย์ครับ หากจะดูตามปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชนแล้ว สิทธิมนุษยชนที่ได้รับการรับรองนั้นมีอยู่หลายประการครับ เช่น สิทธิในการมีชีวิต สิทธิในการมีเสรีภาพและความมั่นคงในชีวิตของคน สิทธิปลอดจากการถูกทรมาน เป็นต้น

แต่ไอ้สิ่งที่ผมอยากพูดคงไม่ใช่การมานั่งเล็คเชอร์ สาธยายให้ฟังเรื่องสิทธิมนุษยชนครับ ที่ผมอยากบอกก็คือคนทุกคนน่ะมีสิทธมนุษยชนเท่าเทียมกัน จะเตี้ย สูง ดำ ขาว แดง หรือ เหลือง ก็มีสิทธิเหล่านี้เหมือนกัน และมีหน้าที่ที่ต้องเคารพสิทธินี้ของคนอื่นๆ เช่นกัน

พอดีผมได้ฟังเรื่องราวจากหลายแหล่งมักอ้างว่า มีรัฐละเมิดสิทธิมนุษยชนของผู้ชุมนุม ย้ำไปย้ำมาหลายครั้งหลายคราว หากแต่ไม่เคย หรืออาจจะเคยแต่ไม่ค่อยบ่อยที่มีการพูดเรื่องการที่ผู้ชุมนุมละเมิดสิทธินมุษยชนของประชาชนคนอื่นๆ โดยเฉพาะผู่ที่อาศัยใกล้เคียงบริเวณที่มีการชุมนุม คนเหล่านั้นถูกฆ่า ถูกทำร้ายร่างการ ถูกทำลายทรัพย์สิน หรือถูกพรากไปซึ่งสิทธิที่มีความมั่นคงในการดำรงชีวิตไปเสียหมดแล้ว

หลายคนอาจคิดก็ใช่ที่ผู้ชุมนุมก็กระทำการละเมิดสิทธิมนุษยชนเหมือนกัน แต่ว่าหากจะเทียบกันแล้ว สิทธิของผู้ชุมนุมที่ถูกละเมิดมีจำนวนมากกว่า หากจะเทียบจำนวนของผู้ถูกละเมิดในฝั่งผู้ชุมนุมกับประชาชนทั่วไป

ผมเลยอยากตั้งข้อสังเกตสักนิดว่า

ขึ้นชื่อว่าสิทธิมนุษยชน คุณค่าของมันคือการมีอยู่และการไม่ถูกละเมิดซึ่งสิทธินี้ การละเมิดสิทธินมุษยชนของคนเพียงหนึ่งคน หากจะเทียบกับการถูกละเมิดสิทธิมนุษยชนของคนหนึ่งร้อยคนแล้ว มันไม่ได้ต่างกันเลย

อย่าเอาปริมาณมาตัดสินคุณค่าของสิ่งนี้อีกเลย

เพราะเพียงหนึ่งสิทธิของหนึ่งคน หรือจะร้อยคน พันคน ก็คือสิทธิมนุษยชนเหมือนกัน ดังนั้นขึ้นชื่อว่าการละเมิดสิทธินมุษยชนของคนหนึ่งคน กับหนึ่งร้อยคน หรือพันคนก็หาได้ต่างกันในนัยไม่