ความคุ้นชิน

บางทีการที่เราจะทำอะไรสักอย่างที่คิดว่าง่ายแต่กลับทำได้ยากเพราะว่าคุณค่าของมันมากกว่าการบอกเพียงว่าทำได้ หรือไม่ได้ ทั้งนี้เนื่องจากสิ่งนั้นมีเกี่ยวเนื่องด้วยความรู้สึกของเราไงครับ


นี่เวลาผ่านมาหนึ่งวันแล้วที่เคนจิจากผมไปอย่างไม่มีวันกลับ


ณ เวลานี้รอยยิ้มของผมเมื่อคิดถึงมันยังคงมีริ้วรอยน้ำออกมาตาทั้งสองข้างอยู่ครับ คงต้องอาศัยเวลามากกว่านี้ในการที่จะรับรู้ถึงการจากไปของเคนจิ และคิดได้อย่างเป็นสุขใจจริงๆ


บางคนอาจสงสัยว่าก็แค่หมาหนึ่งตัว มันจะเสียใจอะไรกันมากมายขนาดนั้น


ผมอยากบอกว่าบางครั้งการตัดสินว่าเรารู้สึกอย่างไรเมื่อเราสูญเสีย มันคงขึ้นอยู่กับคุณค่าของสิ่งที่เราเสียไป เราคงไม่สามารถเอาตัวเราไปประเมินคุณค่าของความสูญเสียของผู้อื่นได้แน่


ดังนั้นความรู้สึกสูญเสียคงไม่อาจหายไปได้ในเร็ววัน แต่มันจะค่อยๆ ดีขึ้น เพราะเราต้องรู้สึกชืนกับความรู้สึกนี้ไงครับ รู้สึกชินในความสูญเสีย ความรู้สึกสูญเสียยังคงอยู่ แต่เราเองที่ต้องปรับตัวยอมรับมัน


เหมือนที่ผมเคยเขียนเอาไว้ครั้งหนึ่งนานมาแล้วว่า คนเราต้องการเวลาสักพักเพื่อให้คุ้นชินกับสิ่งใหม่ที่เข้ามา....สักพัก.......แล้วเราก็จะสามารถดำเนินชีวิตควบคู่ไปกับสิ่งนั้นโดยไม่รู้สึกแปลกแยกอีกต่อไป